Marks Duo-Domme sessie - H10

H10 - Een slechte houding

“Euhm…” bracht in ongemakkelijk uit. Ik had zo’n voorgevoel dat dit weer afgestraft ging worden.
“Nou, wat was het slaafje? Hoe noemde je jouw meesteres?” vroeg Kiwi op een aandringende toon.
“Ik had haar uitgemaakt voor hoer…” bracht ik met moeite uit en kromp een beetje in elkaar. Deels uit de schaamte die ik voelde, maar deels ook uit reflex voor een mogelijke uithaal van Kiwi.
“Nee, dat was niet wat je tegen me zij. Zeg het precies zoals het over je lippen kwam.” Commandeerde Rosanne mij.
“Euh… nou… e… Dat ze eens een normale deurbel moest kopen gezien ik elke keer een smsje moet sturen om aan te geven dat ik voor de deur sta. Enneuh… dat het net leek alsof ik dan elke keer een dame van genot aan het betalen was.” Bracht ik beschamend uit. Ik zou kunnen zweren dat mijn hoofd nu langzamerhand nu ook een rode kleur begon te krijgen. Ik verbrak het oogcontact met Kiwi en keer weg naar de grond.

Kiwi pakte me bij mijn kin beet en forceerde mijn blik weer terug in de hare. Toch sloeg ik mijn ogen weer neer al voelde ik de haar blik branden op me. “Kijk me aan.” Zei Kiwi op een kalme toon, maar ik durfde niet. “Nu.” Drong ze aan. Het commando drong door tot aan mijn ziel en langzaam keek ik weer op en in haar donkere ogen. Ik voelde me nog kleiner worden en de gedachte ‘oh kut’ was het enige wat er in me opkwam.
“Hey sub, allemaal leuk en aardig, maar wil je wel even doorgaan?” Hoorde ik Rosanne zeggen en ik werd me ervan bewust dat ik helemaal stil was gevallen. Ik probeerde weer door te gaan met strelen maar mijn aandacht was compleet bij de ogen van Kiwi.
“Dat is niet zo netjes van je hè?” merkte Kiwi op en met die woorden legde ze haar koele rechterhand op mijn linker wang.
Ik bereide me mentaal voor de op klap die nu zou komen… Maar die kwam niet.
“Ik vroeg je wat. En ik wil een antwoord op die vraag.” Zei Kiwi.
Opnieuw sloeg ik mijn ogen neer en Kiwi haalde uit en forceerde mijn gezicht weer recht. “Kijk mijn aan slaaf!” beet ze me toe.
Ik keek weer op en zag hoe haar pupillen een klein beetje waren vernauwd.
“Ik ga me niet meer herhalen begrepen?” Stelde Kiwi.
“Ja meesteres Kiwi, ik begrijp je…”
Weer haalde ze uit. “Ja meesteres Kiwi, ik begrijp u.” beet ze me toe, met de nadruk leggende op het woordje u.
“Sorry meesters Kiwi, u heeft gelijk. Het was inderdaad niet netjes van me.” Bracht ik nog beschaamder uit dat daarvoor.

“Mark, je doet het opnieuw. Ga eens door.” Hoorde ik Rosanne zeggen en meteen liet ik mijn handen weer werken. Enkel ging daardoor wel mijn blik voor een momentje weg van de aandringende blik van Kiwi wat me opnieuw een klap als correctie opleverde.
“Ik ben nog niet met je klaar, slaaf.” Beet Kiwi mij toe.
Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Ik moest mezelf werkelijk dwingen om in Kiwi’s ogen te blijven kijken en tegelijkertijd moest ik mezelf toe dringen door te blijven gaan met het strelen van Rosanne’s binnenbeen. Een vlaag van onzekerheid ging er over mezelf heen. Ik wist niet hoe lang ik dit zou kunnen volhouden want dit was mentaal erg intens!
“Sorry meesteres Rosanne en meesteres Kiwi.” Zei ik gemeend.

“Voor alle dingen die Rosanne voor je doet, is dit hoe je dan met haar omgaat? Haar zo beledigt?” Vroeg Kiwi mij aandringend.
‘Blijf haar aan kijken Mark.’ Dwong ik mezelf. “Nee, dat is helemaal niet…” probeerde ik, maar voordat ik mijn zin af kon maken sloeg Kiwi me weer opnieuw in mijn gezicht.
“Excuusjes?” bracht Kiwi verontwaardigd uit en keek me gefronst aan. “Smoesjes? Is dat het enige waar je aan kan denken. Geen ‘U hebt inderdaad gelijk meesteres Kiwi’? ‘Ik zat inderdaad fout meesteres Kiwi’? ”
“Maar ik…” deed ik opnieuw een poging maar opnieuw leverde deze tegensputtering een klap in mijn gezicht op. ‘…ben een switch, geen sub of slaaf!’ ging de zin verder in mijn hoofd.
“Ik ben helemaal niet geïnteresseerd naar je zwakke smoesjes waarom jij vind dat zoiets wel door de bocht kan. IK vind dat je verkeerd zit. IK vind dat je gedachten niet passen bij iemand als Rosanne.” Ging Kiwi verder.
“Maar ik ben helemaal niet …” probeerde ik opnieuw en weer sloeg Kiwi me. Ik dwong mezelf om de zin af te maken: “… een slaaf van haar.” Bracht ik met moeite uit, met verhoogde ademhaling door mijn neus.  ‘Focus Mark, denk aan je handen!’ Ik voelde hoe de handen van Rosanne van mijn bovenbenen nu om mijn middel heel sloegen en me warm beet hielden.
“Dus? Dat vind jij reden genoeg om je vriendin zo te beledigen?” Ging Kiwi verder.
“Oh ja, hij sprak me ook aan met de alom bekende ‘ja mam’ antwoorden van hem.” Deed Rosanne er nog een schepje bovenop.
“Pardon? Dat is wel erg teleurstellend om te horen jongeman.” Zei Kiwi terwijl ze haar hand weer ophief om opnieuw uit te halen. In een reflex probeerde ik weer mijn hoofd in mijn schouders te verstoppen, afwachtend tot de klap. “Kijk… mij… aan.” Commandeerde Kiwi, terwijl ze elk woord zorgvuldig uitsprak. Ik keek weer op en meteen op het moment dat onze blikken weer kruisten haalde ze weer uit.

Mijn linkerwang leek wel te gloeien, dat ik bijna zou kunnen beweren dat het rood licht zou schijnen. Op een of andere manier raakte de woorden van Kiwi mijn kern. Haar teleurstelling in mij raakte me, ookal was dit mijn eerste spel met haar. Ik wilde dat ze niet zo’n negatief beeld van me had, maar ik voelde diep van binnen alsof ik dat wel had verdient. Opnieuw dwong ik mezelf door te blijven gaan met mijn handen, al voelde ik een gevoel van verslagenheid.

“Ik neem aan dat Rosanne je al wel voor die vergissingen heeft afgestraft of niet soms?” vroeg ze aandringend en haar grip op mijn kin verstevigde.
“Ja meesteres Kiwi.” Antwoordde ik haar.
“Ik vind dat er misschien een beetje meer straf nodig is om je eraan te herinneren haar wat met meer respect te behandelen.” Vervolgde Kiwi.
Een vlaag van angst vloeide opnieuw over mijn ziel. ‘Oh nee, alsjeblieft niet weer. Ik trok de vorig al nauwelijks en die had ik ten minste echt verdiend. Maar dit is gewoon een naaistreek!’ dacht ik bij mezelf.
“Ze heeft een punt hoor Markje.” Fluisterde in mijn oor. “Ik hoop dat je er veel van zal leren en me niet teleur stelt.”
‘me niet teleur stelt’ donderde haar woorden in mijn hoofd. ‘Ze gaat werkelijk Kiwi haar gang laten gaan. Ze is het gewoon met haar eens.’ Dacht ik bij mezelf. 

Kiwi zette zich van me af en stond op en keerde me haar rug toe. Voor het eerst kon ik de rest van haar zien. Het eerste was me opviel, was het feit dat ze eigenlijk helemaal niet zo lang was. Volgens mij was Kiwi niet groter dan 1 meter 60 ofzo. Ze had d’r haar in een lange staart zitten, dat tot onder haar schouderbladen kwam. Ze had een zwart korset aan, dat voorzien van een lichte glanslaag. Ook zij droeg een rok, die tevens van hetzelfde materiaal gemaakt scheen te zijn als het korset. Langs de rand van de rok liep een wit patroon dat leek op golvende lijnen met doornen erop. Verder liep ze gewoon op blote voeten naar de speeltas die aan de andere kant van de kamer lag. Daarnaast lag het hoopje kleding dat van mij was. 

Ik besloot even snel rond te kijken in de kamer. Ik zag twee kasten in een lichte houtkleur. Ik zag een glazen wandklok waarop de cijfers als doffe tekens in het glas waren geschuurd, de zwarte wijzers gaven aan dat het al inmiddels 3 uur was geweest. Ik zag een houten bureau met daarop een lamp, foto’s van Kiwi met andere mensen, een laptop die uitstond en de flogger en cane die ze op mij hadden gebruikt. De muren hadden een lichte gelige teint en had een korrelig structuur, wat me aan structuur verf deed denken. En hing een grote panorama poster aan de muur van een stad bij nacht met een lange sluitertijd, waardoor de auto’s niets meer waren dan rode en witte strepen over de weg. Ik zag hoe Kiwi neerstreek bij de tas en erin zat te rommelen op zoek naar iets. 

Ik keerde mijn hoofd naar Rosanne en probeerde haar met een hulpvragende blik aan te kijken. ‘Alstjeblieft, niet nog een keer.’ Bad ik in stilte, terwijl ik Kiwi zag omdraaien.