Ik kreeg zo’n donkerbruin vermoeden dat ik diegene ging zijn die in de keuken moest staan. Het is niet de eerste keer dat Rosanne me in de keuken heeft gezet, en zal vast ook niet de laatste keer zijn vermoed ik. Ik besloot nog even te genieten van de tijd die ik nog in Rosanne’s armen kon blijven liggen, terwijl ik zag dat Kiwi naar een kast toe liep en daar wat in begon te rommelen. Even later kwam Kiwi weer uit te kast vandaan en hield een rode balgag in haar rechterhand, die ze een beetje uitdagend heen en weer wiebelde. Ze liep weer terug en ging voor me staan. Ik deed mijn mond alvast open en ik liet Kiwi de gag indoen. Ze trok mijn hoofd aan mijn haren omloog en gespte de gag op z’n plek. Toen hoorde ik een zacht klik geluidje, waarna Kiwi mijn hoofd achterover trok om een bandje onder mijn kin te bevestigen. Toen Kiwi daarmee klaar was, hield ze even trots een chromen sleuteltje voor mijn ogen, waarna ze deze wegstopt bij haar borsten in haar korset.
De gag bevestigde mijn voorgevoel. En ik moest toegeven dat ik het een slim idee vond van Kiwi om een gag te gebruiken die op slot kon. ‘Dat moet ik zelf maar eens onthouden.’ Dacht ik bij mezelf. Toen voelde ik Rosanne’s vingers in mijn zij prikken en in een reflex schoot ik omhoog terwijl ik onbewust een gesmoord gilletje liet ontsnappen. Rosanne prikte me nog twee maal, waardoor ik uit reflex besloot van haar schoot te gaan en te gaan staan.
Kiwi kwam ondertussen met een stuk touw aanzetten. “Stil staan slaafje.” Gaf Kiwi mij als opdracht en ik besloot maar te blijven staan waar ik stond. Rosanne kwam van het bed en liep naar haar speltas, terwijl Kiwi het stuk touw een aantal keer om mijn ballen heen wond en deze vervolgens vast knoopte. Ze had nog ongeveer een meter over, dat ze maar gewoon liet hangen. Kiwi nam de leren boeien aan die Rosanne aangaf. De dames voorzagen mijn polsen en enkels van leren boeien en op elke boei ging vervolgens ook een slotje. Vervolgens haalde Rosanne nog vier korte stukken touw uit de tas, terwijl Kiwi de flogger en haar rijzweep pakte. Beide keken even glunderend naar me, waarna Kiwi de kamer verliet en Rosanne het stuk touw, dat aan mijn ballen vastgemaakt was, pakte. Ze trok er eventjes aan en er schoot een zachte doch scherpe pijn in mijn onderbuik.
“Kom op slaafje, het wordt tijd om eten voor ons te gaan maken.”
Ik volgde Rosanne, die mij voorging de trap af. Ik nam even snel de omgeving in me op terwijl we langs het metalen rek liepen waar de jassen aan hangen. Het rek waar ik aan het begin van de middag aan vast geketend was. Opeens schiet er een gedachte binnen: ‘In hoe verre zou er inkijk zijn in de keuken van Kiwi? Of de woonkamer?’ Ik blijf even vertwijfeld staan op de laatste trede van de trap, maar Rosanne loopt resoluut door. Een scherpe pijn in mijn onderbuik herinnerd ervoor dat ik beter niet kan blijven stilstaan en ik loop enigszins beschaamd de woonkamer van Kiwi in.
De woonkamer van Kiwi bestaat uit een stel banken in de hoek, maar daarvoor een houten koffietafel met 4 poten. Boven de banken hangt een schilderij van een roos, in een bruin-wit contrast. Tegenover de banken staat een HD tv op een kast, waar allemaal boeken en tijdschriften in staan. Een stel beige hangende lamellen hangen voor de ramen die op de tuin uitkijken, waar ik stiekem wel blij om was. Verder waren er in de kamer een aantal lampen, nog een boekenkast en een eettafel en stoelen voor 6 personen. Eigenlijk wilde ik wel weten waar de ouders van Kiwi heen waren, maar dat was onmogelijk, dus liet dat idee weer varen.
In de keuken, die uitloopt in de woonkamer, staat Kiwi spullen uit kastjes te halen en op het aanrecht te plaatsen. Ik zie de flogger en rijzweep, die tevens op het aanrecht liggen. Dan zie ik Rosanne voor me verschijnen en zie dat ze een beetje sadistische lach op haar gezicht heeft.
“Houding!” Commandeerde ze mij. Ik plaatste mijn onderarmen op elkaar achter mijn rug, rechtte mijn rug en zette mijn voeten op schouder breedte. Terwijl ik dat deed, voelde ik de koele metalen onderdelen van de polsboeien een klein beetje in mijn rug prikken. Rosanne keek goedkeurend, streelde mijn wang en sloeg vervolgens met vlakke hand langs mijn gezicht, wat een lichtelijk pijnlijk gevoel achter liet. Ik zag Rosanne omdraaien en de rijzweep van het aanrecht pakken.
Ik keek even de keuken in en ik zag dat de raampjes bij de keuken voor een deel voorzien waren met een materiaal dat het glas een dof en gezandstraald uiterlijk gaf. Toch was het wel mogelijk voor iemand die bij het raam stond, zo de huiskamer in te kijken. Toen ik dat besefte, begon ik me erg ongemakkelijk te voelen.
Rosanne kwam terug en ging voor me staan en liet het uiteinde van de rijzweep langzaam langs de binnenkant van mijn rechterbeen omhoog glijden. “Jij gaat je voor de volle honderd procent inzetten voor het eten, niet waar klein jongetje?” zei Rosanne met een zwoele, plagende stem. “Ik wil dat je zo je best gaat doen, dat Kiwi ziet dat je niet alleen goed bent voor je orale kunstjes, maar dat je ook nog iets anders kan dan dat. Ik wil dat je laat zien waarom ik trots op je kan zijn.” Het uiteinde van de zweep was nu op mijn ballen geplaatst, die nu heel lichtjes heen en weer gewiebeld werden door Rosanne met de zweep. “Je wilt toch graag dat ik trots op je ben, niet waar Markje?”
Die woorden deed mijn bloed enkel harder stromen en ik voelde de hormonen gieren door mijn lijf. Ik wilde graag zeggen hoe graag ik haar blij wilde maken, maar de gag voorkwam dat er ook maar één zinnig woord uitgesproken kon worden. Dus ik knikte rustig naar Rosanne en bleef haar aankijken, in de hoop dat ze in mijn ogen de wil kon zien om mezelf in haar ‘good graces’ te zetten. Zeker na die ene mindfuck.
“Mooi zo.” Reageerde Rosanne goedkeuren, en tikte even twee keer met de zweep op mijn ballen, voordat ze de zweep weer langzaam ophoog langs mijn penis trok, en op het uiteinde ervan stil deed liggen. “Maar ik weet dat het koken voor jou niet uitdagen genoeg is, dus ik geef je nog wat extra’s om je bezig te houden. Drie hele simpele opdrachtjes voor je. De eerste opdracht is dat je te allen tijde moet blijven staan tijden het koken. Dus je mag niet zitten, liggen of iets dergelijks. Is dat begrepen jonge man?”
Ik knikte van ja. Rosanne ging verder. “Ten tweede wil ik dat wanneer het gerecht in de oven staat, je ons van dienst zal zijn. Dus nadat je de wekker hebt gezet, kom je naar ons toe en blijf je dus niet in de keuken hangen. Is dat ook duidelijk?”
Opnieuw knikte ik dat ik het begrepen heb. Toen vertelde Rosanne mijn laatste opdracht, en dat deed ze terwijl ze constant op het uiteinde van mijn penis bleef tikken, wat een nare pijn was waar ik al mijn wilskracht voor nodig had om niet weg te bewegen. “En ten laatste, je derde en meest belangrijkste opgave. Ik wil… dat jij… te allen tijde… mijn penis… stijf houdt. Elke opdracht die je niet weet te volbrengen, levert je straf op. En ik denk dat je ondertussen wel genoeg hebt gehad en dat je vast nu uiterst je best zal gaan doen voor mij, niet waar lief klein jongetje?”
Met een vertrokken gezicht knikte ik opnieuw en was daarna erg opgelucht toen Rosanne was gestopt met slaan. Terwijl Rosanne zich omkeerde en wat in Kiwi’s oor fluisterde, zag ik de spullen die Kiwi klaar had gelegd voor wat ik moest koken. Ik zag macaroni, een glazen kom, boter, verpakkingen van spinazie àla crème, zalm, twee preien en kaas op het aanrecht. Ik was blij dat ik daar zeker wel iets lekker mee kon maken. Ik heb wel eens eerder daar een lekkere ovenschotel van gemaakt voor Rosanne. Ik merkte dat mijn erectie af begon te nemen en besloot om even mij ogen dicht te doen en wat opwindende gedachtes door mijn hoofd te laten razen.
Toen ik mijn ogen weer open deed zag ik Rosanne in een laatje iets zoeken en zag ik dat Kiwi op me af kwam. Ze tikte met haar vinger op het puntje van mijn neus en zei: “Even jouw outfit pakken, slaafje van ons.” Even later kwam ze terug met een kookschort en Kiwi deed deze lichtblauwe schort van plastic bij me om. Ik voelde hoe het koude plastic op het puntje van mijn stijve penis terecht kwam en het voelde het schort mijn penis heel rustig omlaag wil brengen. “Hmmm, dat ziet er eigenlijk belachelijker uit dan ik me had voorgesteld.” Merkte Kiwi op met een brede grijns. “Ik zou me echt dood schamen als ik in jouw schoenen had gestaan. Dat mensen je stijve zo kunnen zien aan hoe je schort zo uitsteekt.” Kiwi pakt mijn kin beet en in zette me schrap voor een klap in mijn gezicht. “Houd je hem wel schoon?” Spotte ze, waarna de mijn gezicht wegduwde, en vervolgens de speeltjes van het aanrecht pakte en naar de bank ging.
Enigszins opgelucht probeerde ik recht voor me uit te kijken, zoals ik dat moet volgens Rosanne’s commando. Ik zag dat Rosanne een stel elastiekjes, plakband en 2 potloden had gepakt en naar me toe kwam. “Zo zo, na 5 minuten nog steeds een erectie? Normaal gesproken duur jij nooit zo lang.” Hoonde Rosanne met een plagerige stem. Hoewel ik het compleet niet met haar eens was, voelde ik wel een golf van schaamte over me heen vloeden, iets wat ik compleet niet had verwacht. “Agh, en dan ook nog eens rode wangetjes krijgen. Kan mijn kleine jongetje zijn belofte aan mij nakomen denk je?” Ik knikte van wel en gaf een onverstaanbaar antwoord dat ‘Ja meesteres Rosanne’ had moeten zijn.
Terwijl ik dat zij, voelde ik een ongelooflijk scherpe pijn doordat Rosanne met haar wijsvinger hard omlaag duwde net achter het sleutelbeen van mijn linkerschouder. Ik liet een schreeuw ontsnappen en liet me automatisch door mijn knieën zakken om aan de pijn te ontkomen. Pijnlijk kwam ik neer op de vloer met mijn knieën en ik schaamde me dat ik het commando van Rosanne had gebroken omdat de pijn me teveel was. Het voelde alsof ik mijn Rosanne tekort kwam. Ze greep me bij m’n haar beet en trok mijn hoofd naar de vloer en ik voelde dat mijn lichaam zich voorbereidde voor nog meer pijn voor de straf die ik vast nu zou ontvangen. Maar de pijn bleef uit. Ik bleef heftig ademen door mijn neus terwijl ik met mijn hoofd op de vloer lag met mijn billen hoog de lucht in. Ik hoorde dat Rosanne met plakband bezig was en voelde hoe ze het om mijn voeten wond.
“Zo, dat moet wel voldoende zijn. Opstaan jongetje en beginnen met koken. Vanaf nu mag je alleen nog maar staan, begrepen?” Zei Rosanne terwijl ze met de vlakke hand op mijn rechterbil sloeg. En krabbelde onwennig op en toen ik rechtop ging staan, voelde ik een gedempte pijn in de hielen van mijn voeten. In een reflex ging ik op mijn tenen staan en keek ik waarop ik was gaan staan. Maar ik was niet op iets gaan staan. Rosanne had onder elke hiel een potlood bevestigd met tape. ‘Damn you Rosanne, zomaar ga je mijn ideetjes stelen!’ Bedacht ik bij mezelf, en volgens mij kon Rosanne deze gedachte in mijn ogen lezen. Ze gaf even een speelse knipoog, en wees richting de keuken. “Hop hop, niet zo dreutelen kleintje. We hebben honger.” Voegde ze eraan toe.
Ik liep op mijn tenen de keuken in terwijl ik hoorde dat Rosanne en Kiwi in gesprek raakte over wat ze voor toetje wilde. Het feit dat mijn eigen plannetjes eens tegen mij gebruikt werden gaf mij eigenlijk wel een kick, waardoor mijn erectie weer toenam. Ik was al bijna mijn derde opdracht vergeten, dus probeerde mijn hoofd te vullen met opwindende gedachten en fantasieën terwijl ik het gerecht klaar ging maken. Dit was de eerste keer dat ik pasta aan het koken was terwijl in mijn hoofd ik op verschillende manieren door Rosanne op mijn plek werd gezet. En terwijl ik met het koken bezig was, probeerde ik te bedenken waarom de twee dames zo aan het giebelen waren. Ik voelde hun blikken op mij brandden, al wist ik niet precies wat ik daarvan moest denken. Of die blikken bedoeld zijn voor de plannetjes die ze aan het bekokstoven waren, of juist voor de plannetjes die ze al hadden uitgevoerd. Gelukkig voedde die bekeken gevoel mijn eigen opwinding, dus ik nam het maar voor lief.
“Nee slaaf, niet leunen op het aanrecht!” Hoorde ik Kiwi roepen. “Gewoon op je eigen krachten blijven staan.” Ik voelde me betrapt en bracht mijn gewicht van mijn handen, die ik tijdens het snijden van de prei gebruikte om het brandende gevoel in mijn kuiten te verlichten. Terwijl ik mijn gewicht terug zette, ging ik weer op de potloden staan en voelde de gedempte pijn in mijn hielen. Terwijl ik bezig was met de laatste hand aan de ovenschotel te leggen, begon ik steeds meer last te hebben van de verzuring die optrad in mijn kuiten en dat ik steeds vaker en langer op de potloden begon te staan. Toen ik het gerecht in de oven wilde zetten, merkte ik op dat ik een grove fout had gemaakt. Ik was vergeten de oven voor te verwarmen. Ik vervloekte mezelf mentaal en ik hoorde de dames achter me opeens hard in de lach schieten. ‘Ze wisten het blijkbaar al de hele tijd’ verzuchtte ik mezelf en ik snapte opeens waarom ze constant naar me aan het kijken waren.
Ik probeerde de tijd te doden door meer te gaan focussen op seksuele fantasieën in plaats van de stomme fout die ik had gemaakt. Dat wilde niet helemaal lukken, omdat een aantal keren Rosanne of Kiwi mij honend op mijn fout wezen en dat het niet zo slim was. Ik baalde er wel van, niet alleen omdat ze me redelijke tuk hadden met hun geplaag, maar ook omdat ik mijn staande situatie behoorlijk pijnlijk begon te vinden. En door mijn eigen toedoen had ik de situatie enkel nog vervelender gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten