zondag 31 oktober 2010

Marks Duo-Domme sessie - H8

H8 - Arme ziel

“Arme ziel, laat ze je zomaar alleen.” Hoor ik Rosanne van achter mij me toefluisteren. “Ik weet dat je wilt dat Kiwi door zou gaan. En nu ze weg is, zou je het liefst met die gretige handjes van je de klus willen klaren, of niet soms?” Ik hoor hoe Rosanne zicht verplaats op het bed. Dan spreekt ze verder met haar ongelooflijk zwoele stem in mijn linker oor:
“Maar gezien die grijpgrage handjes veilig en wel vastgebonden zijn, zit dat er ook niet in eh? Arme zielig en hitsig jongetje. Het enige wat je kunt doen is wachten totdat Kiwi terug komt. Of ik zou het natuurlijk van haar kan overnemen.” Ze gaf me een kus in mijn nek, net onder mijn oorlel. “Dat zou je wel willen eh? Dat je eigenaresse haar speeltje een fijn gevoel geeft. Dat ik mijn hand om je die sletterige pik van je doe, en hem snel en gestaag op en neer beweeg? Volgens mij zie je het helemaal al voor je.”
Daar had ze inderdaad gelijk in. In mijn hoofd omsloot ze inderdaad mijn pik en trok ze me af totdat ik een orgasme kreeg.
“Volgens mij zou je nog liever hebben dat ik mijn volle lippen om jouw lul heen sluit. Dat ik mijn tong langs de onderkant van je lul haal, op en neer.” Ging Rosanne verder, terwijl ze een vinger op mijn nek langzaam op en neer bewoog. Een rilling ging er door mijn lijf en het voelde net alsof de haren op mijn nek overeind gingen staan. “Ja, ik weet dat jij dat heerlijk vind als ik dat doe. Langzaam erin en langzaam er weer uit. En dat ik mijn tong dan over het puntje van je piemeltje haal, van links naar rechts en weer terug.” 

Ik zag het al helemaal voor me en mijn erectie nam verder toe tot het punt dat er gewoon geen meer bloed in de zwellichamen paste. ‘Oh mijn god, please, laat haar of stoppen of daar mee beginnen.’ Dacht ik bij mezelf.
“Hoe ik rigoureus aan je pik ga zuigen, op en neer, steeds sneller en sneller.” Vervolgde Rosanne nog steeds met haar warme stem in mijn oor, terwijl ze steeds ietsje sneller mijn hals begon te strelen. “En dat net zo lang totdat je pik begint te stuiptrekken en je zaad in mijn mond werpt, en dat ik doorga totdat ik merk ga je helemaal leeg bent geschoten.” Ze kust mijn hals en gaat verder. “En dat ik daarna weer terug omhoog kom, en je zo’n natte tongzoen geef. Ik je al je sperma weer terug voer, zoals een moeder vogel haar kleintjes voert. En jij dankbaar alles doorslik wat je aan mij hebt gegeven en ik weer terug geef. Dat zou je wel willen hè?”
“Ja meesteres, dat wil ik inderdaad.” Antwoordde ik haar vol lust. Rosanne had mijn hoofd helemaal aan het racen gekregen. Het enige waar ik naar verlang was klaar te mogen komen.
“Dan zal je toch echt wat beter moeten smeken jongetje. Overtuig me van hoe graag je wilt klaar komen. Laat me horen hoe graag je het wilt. Hoe graag je het nodig bent.” Fluisterde Rosanne aanmoedigend in mijn oor.
“Alstublieft meesteres, wilt u mij klaar laten komen?” Begon ik. “Ik sta werkelijk te springen van verlangen meesteres. Alstublieft mijn mooie meesteres, Alstublieft. Ik heb het nodig, het is het enige waar ik nog aan kan denken meesteres, naast u te dienen.” Dat laatste was dan niet helemaal waar, want het enige wat ik wilde, wat klaar komen. Niets anders. “Please misstress Rosanne, ik smeek je vanaf mijn knieën. Elk vezel van mijn naakte lichaam smeekt u om me te laten komen. Alstublieft meesteres, alstublieft.”
“Zo, je hebt me bijna overtuigd speeltje van me. Je weet hoe graag ik je zo hoor, you still haven’t lost your touch. Je bent zeker bereid alles te doen voor je orgasme, of niet soms?” Vroeg Rosanne me, en likte vervolgens de lengte van mijn hals terwijl ze op mijn antwoord wachtte. Opnieuw een golf van verlangen vloeide door mijn hele lichaam, van top naar teen en weer terug.
“Ik doe alles wat je van me verlangt meesteres. Alles, altijd mijn mooie meesteres.” Antwoordde ik naar waarheid.
“Mooi zo. Dan zal ik je laten komen jongeman…” Begon Rosanne en mentaal stond ik te juichen. En toen voelde ik hoe ze haar tanden in mijn monnikskapspier zette en hard haar tanden op elkaar drukte. Ik gaf een schreeuw van de pijn maar Rosanne liet niet los. Ik probeerde met alle energie in mijn lichaam stil te blijven zitten, omdat ik het niet wilde verpesten. ‘Zet door Mark, zet door…’ Jammerde ik mentaal en probeerde te focussen op wat ik wilde en dat ik daar offers voor moest maken om dat te behalen.

Uiteindelijk liet ze me gaan, en ik voelde een kloppende pijn en een vochtige koele plek op mijn linker spier waar ze gebeten had. “… maar je zal moeten wachten.” Vervolgde Rosanne geamuseerd. “Jij krijgt je beloning van mij nog wel, dat beloof ik je. Maar op dit moment is Kiwi nog met je aan het spelen, en ik wil haar pret niet bederven, en jij toch ook niet?” Ik hoorde haar grinnikend zich weer van het bed af bewegen en liet me daar zitten met mijn hormonen die overuren aan het maken zijn.

En ik wachtte lang, naar mijn gevoel uren. Ik probeerde los te komen van mijn bondage, maar dat lukte niet. Ik verbeelde hoe Rosanne geamuseerd naar mij stond te kijken van een afstandje, genietend van mijn frustraties en van mijn ongemak. En ongemak voelde ik zeker, want mijn benen willen zo graag gestrekt worden, maar wat nog steeds niet mogelijk is.

Toen hoorde ik Kiwi opgewekt binnenkomen. “Hey slaafje, al een beetje afgekoeld? Zo te zien wel, want er is niet zo heel erg veel overgebleven van je stijve. En Rosanne, als je honger had, had het dan even gezegd. Had ik wat voor je meegenomen.” Ik hoorde Rosanne haar bedanken terwijl Kiwi rustig verder ging met haar monoloog. “Eigenlijk krijg ik ook wel honger.” Zei Kiwi veelbetekenend. ‘Oh shit, niet weer…’ ging er in mijn hoofd en in een reflex probeerde ik mijn onzichtbare aanvaller te ontwijken. De poging mislukte compleet. Kiwi had me al bij mijn schouders beet voordat ik weg kon bewegen, ze drukte me tegen het bed aan en ze liet toen haar tanden in mijn andere monnikskapspier. Opnieuw liet ik mijn pijn verbaal blijken en ik hoorde Rosanne op de achtergrond grinniken. 

Toen Kiwi losliet, voelde ik nu enkel nog maar de twee kloppende, vochtige plekken op mijn schouderspieren. Het verdronk compleet het brandende gevoel dat ik daarvoor nog wel kon waarnemen. Ik voelde zelfs hoe een traan zich een baan uit mijn ogen wist te maken, zoveel pijn deed het. “Goed, ik vind dat je wel genoeg geleden heb voor je pleziertje.” Vertelde Kiwi terwijl ik haar weg hoor lopen. Even laten voel ik weer opnieuw een klodder koele vloeistof op mijn eikel vallen en daarna de koude handen van Kiwi die het over mijn hele penis uitsmeerde. Niet veel later had ze mijn verloren erectie weer terug gehaald en lag ik weer te genieten van de aandacht die Kiwi aan mij gaf. Mijn lichaam smeekte om klaar te mogen komen. Mijn lichaam wilde het, had het zelfs nodig. Ik voelde dat ik weer sneller en sneller adem begon te halen, hoe ik mijn oren voelde suizen en mijn hart sneller begon te kloppen. Mijn genot nam enkel maar toe en toe, en uiteindelijk voelde ik mijn spasmen van mijn scrotum. Maar juist op dat moment verdween al het genot. Kiwi had losgelaten en mijn penis trok zich samen zonder enige aandacht van Kiwi. Door de touwtjes die Kiwi eerder om mijn penis had gebonden, voelde het eigenlijk best naar aan hoe het sperma zich een weg uit mijn penis vond en als een warme natte plek op mijn borstkas aanvoelde. Om alles nog vervelender voor te maken begon Kiwi ook nog eens in mijn gebonden ballen te knijpen. Al het opgebouwde genot was verdwenen en omgezet in pijn. Ze bleef doorgaan met knijpen tot mijn penis gestopt was met samentrekken, waarna ze nog een klap op mijn ballen nagaf voordat ze grinnikend zich terug trok.

En daar zat ik dan. Hijgend. Vermoeid. Honderden gevoelens en emoties raasden door mijn hoofd. Ik had pijn in mijn ballen en mijn onderbuik, was extreem gefrustreerd en voelde me gebruikt. Ik voelde hoe mijn benen vroegen om te mogen strekken. Hoe mijn lichaam schreeuwde om klaar te mogen komen. Ik voelde mijn sperma op mijn buik langzaam omlaag glijden. Ik voelde me machteloos en klein. Dat ik compleet afhankelijk was van Rosanne en Kiwi. Ik wilde dolgraag weten hoe Kiwi eruit zag. Ik wist hoe ze rook en hoe ze aanvoelde, maar ik wilde haar gezicht zien. Ik wilde de lach en zorgzame blik van Rosanne zien. Ik had het koud, maar ik voelde een warme plek in mijn hart. Ondanks al deze emoties, waren er een paar heel duidelijk aanwezig. Ik voelde me op mijn plek. En ik hield van Rosanne, zielsveel. Maar vooral voelde ik me gelukkig.
En het was nog niet eens etenstijd…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten