Marks Duo-Domme sessie - H16

H16 - Het einde van een fantasie en het begin van een mooie herinnering

Daar lag ik dan, compleet uitgeput, met mijn knieën ingetrokken tegen Rosanne aan en ik luisterde naar het regelmatige kloppen van haar hart. Ik voelde de warmte afstralen van Rosanne aan de voorkant en van Kiwi op mijn rug. Om de zoveel tijd trok ik me dichter tegen Rosanne aan, de jonge vrouw waar ik op dat moment zo ongelooflijk veel van hield en ontzag voor had. Ik waardeerde de warmte die ik ontving van Kiwi, maar waar ik het meeste naar verlangde was de liefde en warmte van mijn vriendin en op dat moment meesteres. Ik voelde me helemaal van haar en wilde het liefst helemaal in haar armen wegkruipen, zo ver als ik maar kon. Als het aan mij had gelegen, had ik mezelf ín haar gegraven.

Rosanne streelde mijn arm en hoofd zachtjes en het voelde geweldig fijn aan. Van alles wat ik heb ervaren vandaag, voelde dit toch als het beste van de hele dag. Ik voelde me soezerig, dol gelukkig, geborgen, gewild en vertrouwd. Euforie had zich meester gemaakt over mijn hele lichaam, dat ik zelfs mijn geilheid compleet vergeten was. Het enige wat voor mij nog telde was hier tegen mijn domina aanliggen, tegen Rosanne. Kiwi streelde mijn bovenbenen en ik kon haar borsten tegen mijn rug aanvoelen, maar ik had totaal geen oog of oor meer voor haar. Achteraf gezien is dat misschien een beetje lullig voor haar, gezien ze ook net zo hard aan deze hele middag en avond had meegewerkt. Maar mijn hoofd was op dat moment in een compleet onderdanige roes voor Rosanne.

We hebben een tijd lang zo nabij gelegen, waarin ikzelf geen woord heb uitgesproken en misschien soms eventjes een verrukt geluidje liet ontsnappen van de aandacht en complimentjes die ik kreeg. Uiteindelijk kwam ik een beetje bij mijn positieven. “Dank je wel Roos, hartstikke bedankt.” Zei ik terwijl ik ophoog in haar mooie en wakende ogen keek. “En jij ook bedankt Kiwi.” Zei ik daarna, en ik plaatste mijn linker hand op haar dij om aan te geven dat ik haar ook echt dankbaar was. “Het is al goed Mark, jij ook bedankt.” Zei Kiwi, terwijl Rosanne een kus op mijn voorhoofd gaf. “Maar als je het fijner vind, kan je me ook Kimberley noemen, als je wil.” Vervolgde ze. “Kimberley? Waar komt Kiwi dan eigenlijk vandaan?” Vroeg ik, gezien ik toch wel zo nieuwsgierig was waarom ik haar eigenlijk de hele tijd naar een vrucht moest noemen. “Is een bijnaam die ik van een goede vriendin van me heb gekregen. Vond hem wel leuk, dus uiteindelijk heb ik die dus ook maar voor Fetlife en dat soort dingen gebruikt. Ze vindt Kim niet kloppen bij iemand van Indonesische afkomst, en Kiwi bekt goed en lijkt toch op m’n eigen naam.” Antwoordde Kimberley.

En toen viel het muntje. Ik was zelf ook enigszins actief op Fetlife, min of meer aangestoken door Roos. En ik herinnerde me opeens dat ik inderdaad wel eens een ‘Kiwi’ in het vriendenoverzichtje op Roos’ profiel pagina heb gezien. Een foto van een Kiwi, maar de vruchtensticker van Zespri vervangen met een BDSM logo. Waarom had ik die link niet eerder gelegd?

We lagen even weer stil tegen elkaar, waarna Kimberley de stilte doorbrak: “En? Voldeed het aan je fantasieën die je had? Nou ja, met uitzondering van de mindfuck die blijkbaar toch eventjes te veel van het goede was. Nogmaals excuses daarvoor.” Ik dacht even terug aan dat pijnlijke moment. Die mindfuck ging inderdaad erg ver, maar aan de andere kant vond ik de intense gevoelens die het had opgewekt geweldig. Ik weet dat ik veel voldoening haal uit het ervaren van intense gevoelens en ervaringen, en Roos weet dat ook. Blijkbaar heeft ze dat ook aan Kimberley verteld.

“Het was bijzonder intens, zeker op de momenten dat jullie me geen moment van rust schonken.” Stak ik van wal. “Ik kan erg genieten van al die intensiteit, al is dat niet altijd op het moment zelf. Ik voelde me ook veel hulpelozer dan als ik alleen met Roos speel. Ik weet dat ik fysiek gezien ongeveer iets sterker ben dan Rosanne, maar ik zou jullie allebei tegelijkertijd niet aan kunnen. En dat was eigenlijk wel heel erg fijn, dat gevoel van echt kansloos te voelen. En mijn God, wat heb ik me dood geërgerd aan het feit dat jij me constant met slaaf aansprak. Ik weet niet dat Roos het je al had gezegd, maar ik heb een pokke hekel aan dat woord op een of andere manier.”
Kimberley grinnikte eventjes. “Ja, dat had ze verteld, en juist daarom bleef ik je daarmee aanspreken. Gewoon vanwege het sadistische genoegen om je ermee te tergen. Plus het feit dat ik het leuk vind om in je gezicht in te wrijven dat je het niet voor het zeggen had. Maar goed, het klonk alsof je niet klaar was, dus ga verder.”
“Hmm, het was in ieder geval erg frustrerend. Maar aan de andere kant ook wel weer fijn. Maar goed, of het aan mijn verwachtingen voldeed? Ik probeer meestal geen verwachtingen te maken voor dingen. Maar het voelde goed en fijn. Al was het soms heel erg pijnlijk, was het ook fijn.”

Rosanne gaf me een kneepje in mijn arm ter blijk van dat ze even aandacht wilde. Ik keek op en ze gaf me opnieuw een kus op mijn voorhoofd en fluisterde dat ze van me hield. Ik fluisterde terug dat ik ook zielsveel van haar hield. Toen bracht ik mijn hoofd weer terug op haar borst en luisterde weer naar haar hartslag. “Wat vond je nu eigenlijk het leukste van vandaag?” Vroeg Roos vervolgens.
“Euh… Ik denk toen ik jullie toetje was. Dat voelde erg bijzonder, teder en toch weer intens aan. Het ijs was heel erg schrikken, maar het voelde wel erg fijn aan toen jullie dingen van me af gingen eten en mij soms wat voerde. Vooral dat met die kersen vond ik eigenlijk wel erg gaaf! En toen die citroen of limoen, dat was een nice touch.”
“Dank je.” Hoorde ik van achter me. “En wat vond je het naarste?”
“Euhm, dat je me moest straffen. Ik vond het dat heel erg vervelend. Ik vind doorgaans het hebben van straf op zich als heel vervelend, want dat geeft me een gevoel van falen. En dat laatste wat ik had moeten doorstaan, dat was eigenlijk ook ongelooflijk naar. Heel intens, en daarom ook wel weer fijn, maar zo ongelooflijk naar omdat ik helemaal uitgeput ben. Ik zou echt zo in slaap kunnen vallen.”
“Maar dat gaan we nog niet doen, toch kleintje?” Zei Rosanne op indringende toon ik en gleed meteen weer terug in mijn onderdanige state of mind.
“Nee meesteres Rosanne, niet als het niet van jou mag.” Zei ik stilletjes, terwijl ik stiekem verrukt was dat ze me met kleintje aansprak en me even dichter tegen tegen haar aan drukte.

We namen onze ervaringen door, wat ieder van het spelen vond. Het bleek dat veel van de ideeën van Kimberley afkomstig waren; Althans, ze waren vooral wat door Kimberleys ideetjes aangevuld. Met name de mindfuck en de laatste ‘beproeving’ waren vrijwel geheel van haar hand. De overige invloeden waren vooral bedoeld om extra venijn in het spel te brengen, waar Rosanne zich vooral op het sensuele en plagende gedeelte had gefocust voor de middag en avond, al had ze ook de hand in de sadistische onderdelen. ‘Ook ik moet aan mijn trekken komen’ was haar precieze verwoording.

Uiteindelijk hebben we onze spullen verzameld, onze kleren weer aangedaan en had Kimberley nog even goed alles beneden doorgelopen om ervoor te zorgen dat ze niets had gemist wat mogelijk vervelende vragen bij haar ouders zou kunnen oproepen. We namen afscheid van Kimberley met innige groepsknuffel, al kon Kimberley het niet laten om op mijn billen te slaan toen ik aanstalten had gemaakt om naar buiten te lopen met onze speeltas. Toen ik omkeerde zag ik haar glunderend onschuldig kijken, en stak vervolgens speels haar vinger in haar mond om haar stoute blik te ondersteunen. “Je kon het ook niet laten hè rare Kiwi?” Gaf ik haar van repliek, maar haar enige reactie bleef haar stoute blik.

Dankbaar plofte ik in de auto nadat ik de tas achterin had geworpen. ‘Ik ga inderdaad goed slapen vanavond. Man oh man, ik ben echt dood op!’ Dacht ik bij mezelf. Rosanne was nu ook ingestapt en ik trok me aan haar op om haar liefdevol te trakteren op een tongzoen. “Dank je wel Roos, voor dit. Voor alles. Dank je. Het was het helemaal fantastisch zo. Een geweldige dag! Dank je.” Opnieuw gaf ik haar een tongzoen, al wisten we dat we dit nooit lang vol konden houden omdat het nogal onhandig zit met die versnellingspook die altijd zo in de weg zit. “Kleintje toch!” Zei Rosanne gespeeld verontwaardigd, maar ik merkte ook tevens aan de toon van dat ‘Kleintje’ dat ze nog steeds in een dominante mindset zat. “Je doet het klinken alsof het afgelopen is. Je bent het toch niet vergeten, mag ik hopen?” Ik keek haar aan, en wist niet zo goed mezelf een plaats te geven. Uiteindelijk liet ik me terug vallen in mijn stoel. “Ik heb werkelijk geen flauw idee ben ik bang.” Antwoordde ik.
“Ik had je beloofd om je klaar te laten komen. En je weet dat ik me altijd aan me woord houd.” Zei Rosanne, en toen verscheen er een glimlach op haar mond. “En trouwens, het moet ‘Ik heb werkelijk geen flauw idee ben ik bang, Rosanne’ zijn!” Waarbij Rosanne haar naam extra nadruk had gegeven. “Tot het einde van de avond ben je helemaal van mij kleintje. Ik ga nog dankbaar gebruik van je maken thuis, en daarom wil ik dat je nu even gaat slapen tijdens te terug reis. Het is niet zo lang, maar het zal je goed doen. Is dat duidelijk kleintje?”

Ik knikte, en ik kreeg een kus van Rosanne op mijn voorhoofd. “Ja Rosanne, ik heb het begrepen.” En met die woorden werd de auto gestart en liet ik de vermoeidheid over me heen vallen als een zachte deken.